LA VICTIMA DEU HIALAT DE PAU QU’ÈRI JO - MESA AU PUNT SUS LA MIA DESPARTIDA D’A VÒSTE

Responsa a l’ipocrita Jordi Colomer Camarasa: “cada cop posaria més la mà al foc que tot això del hialat de Pau és fruit de la imaginació. Els personatges no deuen ni existir.”(conversacion sus Facebook, 14 d’octobre 2005)

Dens los mes passats, qu’escrivoi sus A Vòste ua seria d’articles (ací, ací, e d’autes enqüèra), on hasí la revelacion (pòca revelacion entau monde de Pau e d’autas vilas qui traversèi, e autanplan de Canfranc on trobèi lo monde dejà informats) de l’existéncia d’un estranh hialat a Pau. Un hialat qui batièi “pedofile e antisemita” au par de las informacions qui aví a l’òra d’ara, puishque dus deus tres membres mei actius e s’acusavan de pedofilia e autanplan de participacion a reünions de depravacion de minors estille Ballets roses.

Qu’estoi victima d’ua vertadèra maquinacion, orquestrada non sèi pas exactament per qui, mes on un membre, o membre retirat, de la ierarquia policièra de Pau, aperem-lo “lo comandant X”, e tienè ua bona plaça.

La maquinacion que consistiva a m’acusar de pedofilia e, per divèrs mejans, de m'ahiscar a'm suicidar. Aquò qu’estó hèit dinc a Canfranc peu “brave” comandant X (adara, que l’apèran ironicament el coronel, per’mor que s’amerita ua corona). Sustot, qu’enrotlèn contra jo dinc aus militants de tres organizacions politicas, duas d’extrèma-dreta e ua d’extrèma-esquèrra, divèrs indicators e autas personas qui an un deute dab la ierarquia policièra (1), e dinc aus paracadudistas locaus.

Dab la distància, que devi reconéisher que ne sèi pas se Valérie G. e Porquet (ne podoi pas conéisher lo son prenom) an cometut actes de pedofilia. Çò que sèi, qu’ei que Serge M., lo tresau deus membres mei actius deu hialat, estó acusat per vesins sons d’espiar los mainats. Aquò ne’n hè pas tanpòc un pedofile actiu, mes com la novèla e se n’espandí viste, la maquinacion que s’i mauescadó: n’èri pas jo lo pedofile. Lo comandant X, o qui que sia au som de la maquinacion (non crei pas que i aja hèra de monde hòra eth), que cometón l’error d’enrotlar un pedofile.

Per contra l’antisemitisme d’aqueth monde que sembla mei assolidat, dab un Porquet qui declarè a prepaus de la hemna qui deví encontrar (qui ei judiva) : “J., je la foutrai dans la gazinière”. [J., que la foterèi dens la gasinèra]

Ne’n diserèi pas mei ací, per’mor que totas aqueras benalèjas e’m daràn la mestior deu men prochen roman, qui serà en grana partida autobiografic.

Qu'ei estat ua hòrta esprava, mes que me'n soi sortit mei hòrt, mei savi. Qu'ei aquò qui compta.

Porquet qu'abandonè la maquinacion a la fin deu mes d'agost, adara que continuan Valérie G. e Serge M. Los lors comentaris que s'entenen totun hèra mens hòrt qu'abans, ne parlan pas tot lo temps (uei ne'us avem pas briga entenuts) e guaire de monde que hèn enqüèra cas de çò que disen (ne disi pas que n'entenen pas). Despuish la fin de genèr, que poish tornar aver ua vita normau. E que'm vau mudar, ne'us aurèi pas mei tà vesins.

Quau estó la reaccion de Jordi Camarasa, director d’A Vòste?

La reaccion de Jordi qu’estó escandalosa: d’aqueths articles on parlavi d’ua adolescenta de 18 ans empresoada per un bèth non-arren, que’m responó: “Ne compreni pas”. De segur, que son de mau compréner los fèits relatats se’s cau estacar a quauques detalhs com çò deus escanners (en realitat que crei que son aquestes aparelhs tà escotar e non tà parlar) (2).

Mes quan ua adolescenta de 18 ans ei empresoada per cinc ans shens motiu valable, ne i a pas arren a compréner, sonque indignà’s. E Jordi, aquera capacitat d’indignacion ne l’avó pas. Lhèu n’ei pas estonant de las parts d’ua persona tà qui lo penis ei un subjècte d’interès jornalistica màger.

L’escandale de l’empresoament d’Aurelia, l’adolescenta aquera, que’n hasoi córrer la novèla per un sarròt de vilas de Bearn, de Nai a Laruntz en passant per Artics, Ortès, Lenveja, Auloron e Gant, en hant servir un mejan qui revelarèi dens lo men roman. En nat moment la gendarmaria n'interviengó (per difamacion contra la polícia o l'institucion judiciària). E que tieni a arremerciar Nai, Laruntz e Ortès per la lor arcuelhença.

Au mens, Aurelia qu’ei sortida de preson abans que jo de las urpas deu hialat (3): que la vedoi totun, au balcon deu son apartament, fin noveme o au començament de deceme. Probable, lo son avocat que i hasó mei que jo entà que sortisse, hòra de tota legalitat, tau com estó condemnada. Que m’espiè dab un aire catastrofat, l’aire de díser: “Aquò que t’arriba, mic?”. E òc, Aurelia que m’aimè e jo tanben que l’aimèi, e quan ètz vesins, com n’èm, que’n demora tostemps quauquarren.

Per çò de Jordi Colomer Camarasa, lo 13 d’octobre, per ua rason qui contarèi suu men roman que’u prepausèi d’includir sus A Vòste aquesta vidèo. Se la visionatz, qu’enteneratz, enter 0:33 e 1:01, mots en francés: “L’ancien adjudant il radote” [l'ancian adjudant que repepia] (mei d’un còp), “l’exorciste”, “Nous sommes des majorettes” [Qu'èm majoretas]… L’adjudant (4) qu’ei lo nom causit peus paulins tà mentàver lo comandant X.

Ne diserèi pas qui (monde de Pau, de segur) e piratè aquesta vidèo mes qu’ei un messatge de sostien qui m’ei destinat. E Jordi, l’òmi qui a hèit deu penis un subjècte jornalistic, ne la voló pas publicar, ne me’n demandè pas solament explics. De segur, ne podè pas devinar de qué s’agiva, mes totun, dab tot lo tribalh qui hasí, de redaccion e de correccion, que’m semblava qu’auré podut har ua excepcion a la nosta règla tacita de non pas parlar deu conflicte deu Pròche Orient per’mor de non pas fachà’ns (Jordi que sostien que la nacion palestiniana n’existeish pas, e tanben qu’ei drinon islamofòbe, l’òmi).

Que deishèi a Vòste suu pic. Ua despartida estranha, d’aulhors, puishque ne l’ac anoncièi pas e que ne’m viengó pas mei demandar arren. Enqüèra mei estranhament, Jordi que’s tirè de Facebook suu pic o dens los dias qui viengón. Que cadun e’n tire la conclusion qui volha. Jo qu’èi tirat la mia.

(1) Ací que tieni a exonerar la polícia en unifòrme, qui ne i pòt pas arren, qui m’arcuelhó hèra plan quan voloi har un clam, e qui mei d’un còp estó acusada peu monde deu centre vila de Pau, injustament, per’mor que ne pòt pas aubedir a ordis (que voi díser, ordis d’agir contra lo hialat) qui ne’u dan pas.

(2) A l’òra d’ara, arrés ne sap quin hèn Serge M. e Valérie G. tà’s har enténer a ua grana distància; que semblan que la màger part deu temps ne quiten pas solament los lors apartaments. Per’mor d’aquò los paulins que’us an arrebatiats l’exorcista (per confusion semantica dab “sorcièr”) e la magiciana. Per jo, que soi convençut que los lors prepaus difamatòris o insultants (deus quaus arrés mei ne hè compte, per lassitud) e son relaiats peu comandant X eth medish, qui, segon que sèi, ei especializat en filaturas e a ua complícia activa dens la mia residéncia (mei de detalhs dens lo men prochen roman).

(3) A Pau que disen le manège, bahida d’ua frasa de Valérie G. qui ditz despuish tres mes, tà’m balhar faus espèrs: “C’est notre dernier tour de manège, notre tout dernier tour de manège”… D'autes que parlan d'espectacle.

(4) Bahida per’mor que deu temps qui lo servici militar existiva, los adjudants qu’avèn la reputacion d’estar meilèu espés deu cervèth.